زيرا منصور عباسى از او پرسيده است: «ايّما احبّ اليك دولتنا أم دولة بنى أميّة» يعنى در نظر تو حكومت ما بهتر است يا حكومت بنى اميّه؟ معن بن زائده در جواب گفته است:

«ذاك اليك» در زبان فارسى مى‌گوييم: اين با تست يعنى اگر احسان و لطف شما بيشتر باشد از لطف بنى اميّه، شما محبوب‌تر خواهيد بود 28.

نويسنده كتاب در بحث از «إطناب» گفته است كه فزونى لفظ بر معنى، جهت نكته‌اى است يعنى بنا به گفته «جبر ضومط»: «الإطناب فى الجملة أن يزيد لفظها على معناها لنكتة».

به عبارت ديگر ممكن است مطلبى را جهت ايضاح بيشتر، مطنب بياوريم همچون: «يشيب ابن آدم و يشبّ فيه خصلتان: الحرص و طول الأمل».

و همچون: «إثنان لا يشبعان طالب علم و طالب مال» و مانند: «العلم علمان:

علم الابدان و علم الأديان». كه در تمام اين عبارات، ايضاح بعد الابهام است و بخش دوم عبارات، روشنگر بخش نخستين است.

و نيز ممكن است مطنب آوردن مطلبى، از باب ذكر خاص بعد از عام باشد و براى فضيلت و برترى آن چيز، مطلبى به صورت مطنب گفته شود همچون آيه: «حافِظُوا عَلَى الصَّلَواتِ وَ الصَّلاةِ الْوُسْطى‌ ...» «*». سورة البقره (2) آيه 238.

اينكه قرآن، مواظبت و مداومت به نماز وسطى را توصيه مى‌كند با آنكه نماز وسطى نيز جزء نمازهاى پنجگانه و از مصاديق «صلوات» و نمازهاى پنجگانه هست از جهت عظمت و اهميّت آنست؛ زيرا به قول شيخ طبرسى‌ 29 متوفّى به سال 548 هجرى «... و انّما خصّت بالذكر لانّها تقع فى وقت اشتغال الناس فى غالب الامر ...» و يا مثلا در آيه: «وَ لْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ». سوره آل عمران (3) آيه 104.

در واقع امر به معروف، مصداق دعاى به خير هست و تحت آن عنوان قرار مى‌گيرد، ولى ذكر خاص كه امر به معروف باشد پس از دعاى به خير كه عام است،

(*) يعنى: بر نمازهاى واجب و بخصوص نماز وسطى مواظبت كنيد ...