«خداوند چيزى را كه بنده به هنگام دعا مى‌خواهد مى‌داند، امّا دوست مى‌دارد كه حاجتها به سوى او روانه گردد، پس هرگاه دعا كردى از نيّات نام ببر، و هيچ چيز نزد خدا محبوبتر از اين نيست كه از او درخواست كنند.»

از اين حديث دو چيز را الهام مى‌گيريم:

1- اين درست نيست كه انسان بگويد: خدا از آنچه در دلهاست آگاه است پس نيازها و مشكلات مرا مى‌داند و علّتى براى دعا و درخواست نيست، هرگز...

انسان بايد دعا كند و از خدا درخواست نمايد، زيرا «هيچ چيز نزد خدا محبوبتر از آن نيست كه از او درخواست كنند».

2- درست نيست كه دعاى انسان دعايى عام و كلّى باشد، يعنى نبايد بسنده كند به گفتن اينكه: خدايا نيازهاى مرا بر آورده كن، بلكه بايد حوايج خود را يك بيك نام ببرد، كه خدا «دوست مى‌دارد كه حاجتها به سوى او روانه گردد» با نام و تفصيل.

و امّا حالت روحى انسان در هنگام دعا بايد چگونه باشد؟

پاسخ را در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌يابيم:

«دعا كنيد، زيرا دعا درمان هر دردى است، و هرگاه دعا كردى، گمان بر، كه نيازت برطرف شده است.»

(بحار الانوار

،

ج 90

،

ص 305)

پس انسان بايد خداوند را با حالتى بخواند كه گويى حاجتش بردراست.

آداب دعا

دعا آداب بسيار دارد و روايات و احاديث بدان اشاره دارند، ما در اينجا مهمترين آنها را ذكر مى‌كنيم:

1- دعا بايد پنهانى باشد، دعاى آشكار و دعايى كه در نماز جماعت و در پيش ديگران خوانده مى‌شود، بدون شك نيك است؛ امّا اگر دعا در دل شب ميان‌