پس وقتى مى‌گوييم: «خدايا درود و سلام بفرست و مبارك بدار و مهربانى فرما و تفضّل كن بر محمّد و آل محمّد همانگونه كه درود فرستادى و مبارك داشتى و بخشودى و مهربانى كردى و تفضّل فرمودى بر ابراهيم و آل ابراهيم.»، فرشتگان مى‌گويند: همانند آن براى تو باد! و درهاى آسمان در برابراين دعا باز مى‌شود و وقتى درهاى آسمان براى دعاى خير گشوده شد دعاهاى ديگر نيز با آن بالا مى‌رود و مستجاب مى‌گردد. اين است كه وقتى كسى مى‌خواهد دعايش مستجاب شود بايد پيش از آن بر محمّد و آلش درود فرستد.

در حديثى از امام على عليه السلام، پيوند و رابطه ميان درود فرستادن بر پيامبر و آلش و استجابت دعا روشن مى‌شود، مى‌فرمايد:

«هرگاه حاجتى داشتى دعا را با درخواست درود بر پيامبر و آل او آغاز كن آنگاه حاجت خود را بخواه، زيرا خدا بزرگوارتر از آن است كه دو چيز از او خواسته شود آنگاه يكى را برآورد و ديگرى را باز دارد.»

(بحار الانوار

،

ج 90

،

ص 313)

خداوند بى نياز بزرگوار وقتى دعاى تورا كه در خواست درود بر پيامبر آل اوست مستجاب مى‌كند، آن دعا را نيز كه براى نيازهاى خود مى‌خوانى مستجاب مى‌كند، زيرا او بزرگوارتر از آن است كه دعايى را مستجاب كند و دعاى ديگر را رها سازد.

حاجت خود را هنگام دعا بيان كن‌

امام صادق عليه السلام فرموده است:

«إنّ اللَّه تبارك وتعالى يعلم ما يريد العبد إذا دعاه ولكن يجب أن يثبت إليه الحوائج‌

، فإذا دعوت فسم حاجتك‌

، وما من شي‌ء أحبُّ إلى اللَّه من أن يسئل.»

(بحار الانوار

،

ج 90

،

ص 312)