نام کتاب : دعا معراج مومنين و راه زندگى نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 54
است. در واقع انسان مجموعهاى است از نيازها و خداى متعال «غنى و
حميد» است و رحمتى گسترده دارد و اين نيازها را بر آورده مىكند كه اين يك معادله
حقيقى ميان انسان و خداوندش مىباشد. نياز مطلق در انسان و رحمت گسترده خدا كه
عنايت مىفرمايد: از اينجاست كه مىفهميم چرا محبوبترين چيزها نزد خدا آن است كه
بندگان از او چيزى درخواست كنند.
دعا و استغفار
«إنّ اللَّه يحب العبد أن يطلب إليه من الجرم العظيم
، ويبغض العبد أن يستخفّ بالجرم اليسير.»
(بحار الانوار
،
ج 93
،
ص 292)
«خداوند بنده را اگر از او به سبب گناه بزرگ آمرزش بخواهد، دوست
دارد و بنده را اگر گناه كوچك را حقير شمارد، دشمن مىدارد.»
برخى از مردم وقتى مرتكب گناهان صغيره مىشوند آنرا كوچك مىشمارند
و به خاطر آن استغفار نمىكنند، امّا وقتى مرتكب گناهى بزرگ مىگردند از خدا آمرزش
مىطلبند. كداميك از اين دو حالت بهتر است؟ شكّى نيست كه حالت دوم، زيرا حالت اوّل
حالت غرور و خود بينى و گردنكشى است، حالت روياروى با خداست؛ در حاليكه حالت دوم
حالت خضوع، خشوع و خوارى در پيشگاه خداوند است و در بسيارى از اوقات در دل انسان
بعد از گناه حالتى از خوارى و ذلّت پديد مىآيد و اين در اثر توبه و طلب آمرزش
است. در مضمون برخى از احاديث آمده است كه:
گناهكارى كه استغفار و توبهاى راستين مىكند برتر و بهتر است از كسى
كه هيچ گناهى نكرده؛ از اينجاست كه خداوند بندهاى را كه از او بخشايش بطلبد و از
او بخواهد كه توبهاش را از گناهى بزرگ بپذيرد، دوست مىدارد.
نام کتاب : دعا معراج مومنين و راه زندگى نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 54