دعا و پاكسازى نفس‌

«ما زالت نعمة ولا نضارة عيس إلّابذنوب اجترحوا

، إنّ اللَّه ليس بظلّام للعبيد

، ولو أنّهم استقبلوا ذلك بالدعاء والإنابة لم تنزل‌

، ولو أنّهم إذا نزلت بهم النقم وزالت عنهم النعم فزعوا إلى اللَّه بصدق من نيّاتهم‌

، ولم يهنوا ولم يسرفوا لأصلح اللَّه لهم كلّ فاسد

، ولردّ عليهم كلّ صالح».

(بحار الانوار

،

ج 93

،

ص 289)

«نعمت و شادابى زندگى از ميان نمى‌رود، مگر به سبب گناهانى كه انسانها مرتكب مى‌شوند. خداوند بر بندگانش ستمگر نيست و اگر آنان با دعا و انابت به رويارويى بلا روند بلا نازل نمى‌شود و اگر بلا نازل شود و نعمت زايل گردد و آنان از سر صدق نيّت به خدا پناه برند و نه سستى كنند و نه افراط، خداوند هر امر فاسدى را براى آنان اصلاح مى‌كند و هر امر صالحى را به آنها بازمى گرداند.»

چرا سختيها و بلاها پى درپى رو مى‌آورند؟

از دشوارترين امورى كه انسان در زندگيش با آن رو برو مى‌شود اين است كه پس از بهره‌ورى از نعمتها، بر او سختى و بلا نازل شود؛ همچنانكه زيباترين چيزى كه انسان در زندگى با آن مواجه مى‌شود آن است كه بعد از گذراندن دوره‌اى طولانى كه گرفتار سختى و مصيبت بوده، نعمتهاى خداوند بر او پى درپى وارد شوند.

اوضاع مردم در اين مورد متفاوت است، برخى گرفتار مشكلى و يا مصيبتى مى‌شوند، امّا به سرعت شخصاً و يا از طريق اقدام اجتماعى بر آن غلبه مى‌كنند