دعا سلاح مؤمن است‌

گاهى انسان به كارهاى نيك خود اعتماد مى‌كند و بدانها فريفته مى‌شود و بخطا، خود را به خدا نزديكترين كسى مى‌شمارد و سزاوار پاداشى كامل مى‌بيند، امّا وقتى به اين امر مى‌انديشيم مى‌بينيم كه همه كارهاى نيك ممكن است همسنگ و هموزن يك كاربد و يك گناه عمدى نباشد.

ما نبايد به كارهاى خود مغرور شويم و در ارتباطمان با خداوند به آنها تكيه كنيم، زيرا آن چيزى كه ما را براى رحمت خدا مى‌پرورد و مى‌گزيند، همانا دعاست. خداوند در اين باره مى‌گويد:

(قُلْ مَا يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ‌...).

(سوره فرقان، آيه 77)

«

بگو اگر دعاى شما نبود خداى من چه اعتنايى به شما مى‌كرد؟»

اگر توسّل انسان به دعا و تضرّع نبود خداوند به انسان و اعمالش اعتنايى نمى‌داشت. از اينروست كه در حديث آمده:

«الدعاء سلاح المؤمن»

.

(بحار الانوار

،

ج 93

،

ص 289)

«دعا سلاح مؤمن است.»

احاديث، تعبيرى از روح و معنى قرآن و تفسير مضامين آن هستند. احاديث نيز بر دعا، اهمّيت و ضرورت آن و اينكه دعا سلاح انسان در برابر امور منفى نفس و سختيهاى زندگى، بلكه سلاح و ابزارى است براى انسان كه با كمك آن مى‌تواند