محدود و روشن بينى و آگاهيت ضعيف باشد، رحمتى كه به تو تعلّق مى‌گيرد نيز ضعيف خواهد بود، نه براى آنكه رحمت خدا اندك است، بلكه بدليل آنكه تو گنجايش آن را ندارى.

بنابر اين شايسته است كه خدا را در حاليكه سراسر وجودمان آروزى اجابت است بخوانيم و از او چيزهاى بسيار بخواهيم و نيازهاى پر شمار خود را به درگاه او بريم، اگر دعاى ما شروط استجابت را با خود داشت پس آنگاه خدا آنچه را مى‌جوييم به ما عطا مى‌كند و اگر در دنيا به ما ندهد در آخرت خواهد داد.

پس دعا همّت آدمى را بلند مى‌دارد و بر روشن بينى او مى‌افزايد تا آنجا كه دنيا و آخرت را در برگيرد. انسان مؤمن از عبادت و نيايش خدا سر نمى‌پيچد، زيرا سرپيچى باعث آن مى‌شود كه به خوارى وارد دوزخ شود و تيره بختى اخروى و دنيايى در او فراهم آيد. انسان هنگامى كه با خدا به زارى راز و نياز مى‌كند، خداوند دعايش را در دنيا مستجاب مى‌فرمايد و او را در آخرت پاداش مى‌دهد.

دعا و فضل خدا

آيه 26 از سوره شورى اشاره دارد به اينكه؛ نه تنها خداوند دعاى مؤمنان را اجابت مى‌كند، بلكه فضل خود را نيز شامل حالشان مى‌گرداند.

و اجابت مى‌كند كسانى را كه ايمان آوردند و كارهاى درست كردند و از فضل خويش بدانان مى‌دهد و كافران را عذابى سخت هست.

پس آنگاه كه خدا را مى‌خوانى و از او همسرى مى‌طلبى خدا به تو همسر و فرزندى مى‌دهد و اگر همسر و فرزند بخواهى به‌تو همسر و فرزند مى‌دهد و روزى و خانه آنها را نيز عطا مى‌كند و هم‌چنين «از فضل خويش آنان را افزونى مى‌دهد» رحمت خدا بسيار گسترده است، هنگامى كه دعايت را مستجاب مى‌كند آنچه را كه مى‌خواهى و نيز چيزى افزون بر آن به تو عطا مى‌فرمايد.