از بلاى عظيم نجات داديم.»

دعاى حضرت ايّوب‌

خداوند در همان سوره درباره حضرت ايّوب مى‌فرمايد:

(وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَى‌ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ).

(سوره انبياء، آيه 83)

«

و ايّوب را بيادآور كه خداوندش را ندا در داد كه مرا زيان در رسيد و تو بخشاينده‌ترين بخشايندگانى.»

ما روش دعا را از اين آيه الهام مى‌گريم؛ روش حضرت ايّوب در دعا، انسان را مؤدّب بودن در دعا فرا مى‌خواند، زيرا مى‌بينيم كه حضرت ايّوب از خدا چيزى را به صراحت نمى‌خواهد، بلكه خدايش را ندا مى‌دهد كه مرا ضرر رسيد... خدايا دردم شديد شده است، درد داخل استخوانم شده و بر من به شدّت تأثير كرده است «و تو بخشاينده‌ترين بخشايندگانى» و تا هنگامى كه چنين هستى چگونه بنده‌ات را اينگونه گرفتار درد شديد، رها مى‌كنى؟ پس ايّوب رحمت خداوندش را به كنايه‌اى بليغتر از تصريح طلب مى‌كند.

دعاى حضرت موسى‌

حضرت موسى نيز همينگونه خدايش را مى‌خواند:

(... رَبِّ إِنِّي لِمَا أَنزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ).

(سوره قصص، آيه 24)

«

خداوندا من به خيرى كه بر من نازل فرمودى نيازمندم.»

خير را از خدا به صراحت نمى‌خواهد، بلكه مى‌گويد: خدايا بر من خيرى‌