«

آن كيست كه مضطرّ را اجابت مى‌كند چون او را بخواند و بدى را برطرف مى‌سازد و شما را جانشينان در زمين قرار مى‌دهد، آيا معبودى جز اللَّه هست، شما اندكى متذكّر مى‌شويد.»

(وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ).

(سوره غافر، آيه 60)

«

خداوند شما گفت مرا بخوانيد تا براى شما استجابت كنم، آنانكه از عبادت من سر مى‌پيچند به زارى و خوارى به جهنّم خواهند رفت.»

(وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُم مِن فَضْلِهِ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ)

(سوره شورى، آيه 26)

«

و اجابت مى‌كند كسانى را كه ايمان آوردند و كارهاى درست كردند، و از فضل خويش به آنان مى‌دهد و كافران را عذابى سخت هست.»

دعاى حضرت نوح‌

با تدبّر در اين آيات، نكاتى جديد را درباره دعا از قرآن الهام مى‌گيريم، از بارزترين اين نكات، آن است كه در سوره انبياء مى‌بينيم، آنجا كه خداوند، داستان حضرت نوح را بر ما فرو مى‌خواند. حضرت هنگامى كه خداوندش را خواند، خدا دعايش را مستجاب كرد و از آن بلا، آن رنج و اندوه بزرگ نجاتش داد. طوفان همه جهان را فراگرفته و همه مردم، بلكه همه زندگان اعم از پرندگان و حيوانات را، غرق كرده بود.

طوفان همه را مى‌گيرد و به زندگى پايان مى‌دهد و از اين ميان فقط يك نفر و مجموعه كوچكى با اوست زنده مى‌مانند، خداوند دعايشان را مستجاب مى‌كند و آنان را از گرفتارى بزرگ مى‌رهاند. در اين داستان دليلى روشن وجود دارد بر اين‌