9- شناخت وصى‌

اللّهُمَّ وَصَلِّ عَلَى عَلِيٍّ أَمِيرِ المُؤْمِنِينَ، وَوَصِيِّ رَسُولِ رَبِّ العالَمِينَ، عَبْدِكَ وَوَلِيِّكَ وَأَخِي رَسُولِكَ، وَحُجَّتِكَ عَلَى خَلْقِكَ، وَآيَتِكَ الكُبْرَى، وَالنَّبَأ العَظِيمِ،

«... خدايا بر على امير مؤمنان و وصىّ فرستاده خداوند جهان و جهانيان، بنده و ياورت و برادر رسولت وحجّتت بر خلق و نشانه بزرگت و خبر عظيم، درود فرست...»

دعا بعد از درود فرستادن بر پيامبر، به درود فرستادن بر وصىّ و جانشين او امام على بن ابيطالب عليه السلام منتقل مى‌شود.

در درود و دعاى ما براى امام على عليه السلام همان فايده و همان محورهايى كه در درود پيامبر ذكر كرديم وجود دارد، ما نمى‌توانيم به امام على عليه السلام كه مسير تاريخ را دگرگون كرد و نمونه‌اى از حكومت اسلامى را به دست ما داد همان كسيكه هر توان و نيرويى داشت در راه خدا بذل كرد، سپاس و پاداشى پيشكش كنيم، ما فقط مى‌توانيم بر او درود فرستيم و از خدا بخواهيم كه به او اجرش را بدهد و از ما به آنچه خدا خواست خوشنودش كند. «خدايا درود فرست بر على امير مؤمنان و وصىّ رسول خدا، بنده و ولىّ تو و برادر پيامبرت» همانطور كه در باره پيامبر گفتيم درباره امام نيز نبايد بزرگداشت و دوست داشتن او، ما راه به خدا دانستن او و غلو بكشاند، زيرا امام بنده خدا و يارى از ياران و ياوران بنده صالح خدا و برادر پيامبر و حجّت خدا بر خلق است:

«و حجّت تو بر خلقت و نشانه بزرگ تو.»

در اين بخش، عبارت «نشانه بزرگ تو» ما را به درنگ وادار مى‌كند، چگونه امام على عليه السلام آيت بزرگ خداوند است؟