بعضى از آنها به صد تُن و طول بعضى از آنها به سى متر مى‌رسد، همه از ترس و خشيت خدا برخود مى‌لرزند.

بنابراين انسان مؤمن نبايد از پديده‌هاى طبيعى و آسمان و زمين و درياها بهراسد، زيرا همه اينها آفريده خدا و مسخّر فرمان او هستند.

اكنون با دريافت اينكه پادشاهان، زورگويان، ستمگران و گردنكشان در مقايسه با خداوند هيچ قدرتى نيستند و بزودى يكسره نابود خواهند شد و اينكه آسمان و زمين و درياها و پديده‌هاى طبيعت دشمن انسان نيستند تا از آنها بترسد و بهراسد، بلكه جملگى در برابر ملكوت خدا برخود مى‌لرزند، پس بايد خدا را ستايش كنيم كه ما را به اين حقيقت ايمانى هدايت كرد.. پيش از اين، از آفريدگان مى‌هراسيديم و آنها را به جاى خدا مى‌پرستيديم، امّا خدا ما را به راه راست هدايت فرمود.

«ستايش خداى را كه ما را به اين هدايت كرد و راه نمى‌يافتيم اگر خدا هدايتمان نمى‌كرد» خداى تعالى كسى‌است كه خود را از راه‌خود به ما مى‌شناساند، و اگر انسان را هدايت نمى‌كرد بشر در گمراهى خود سرگردان مى‌ماند و انسان آفريده‌اى ناتوان و درمانده است كه در هر چيزى به خدا نياز دارد و خدا بى نياز و قيّوم است، اوست كه اشياء ر امى‌آفريند و خود آفريده چيزى نيست و انسان را روزى مى‌دهد و خود به روزى نياز ندارد و بشر را مى‌خوراند، به خوراك نيازمند نيست، مرگ و زندگى و از نوزنده شدن در آخرت به دست اوست، بلكه بر هر چيزى قادر است و هيچ چيز او را عاجز نمى‌كند.

8- شناخت پيامبر

اللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَرَسُولِكَ وَأَمِينِكَ وَصَفِيِّكَ وَحَبِيبِكَ وَخِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَحافِظِ سِرِّكَ، وَمُبَلِّغِ رِسالاتِكَ أَفْضَلَ‌