پيش‌گفتار

على‌رغم همه تلاشهايى كه با اعمال زشتترين شيوه‌ها براى تضعيف و بهره‌كشى از زن مى‌شود، او چونان مشعلى فروزان هادى راه نسلها و ستونى استوار براى خيمه جامعه باقى مانده است.

زن- سالهاى درازى را- قربانى ديدگاههاى اشتباه‌آميز درباره خود بوده است؛ زيرا كسانى او را جزئى از دارايى خود مى‌دانستند و به او اجازه نمى‌دادند تا جهان را به ديده خود بنگرد و با خرد خود در پيرامونش به انديشه و تفكّر برخيزد... و هرگاه اراده مى‌كرد كه درباره مسأله‌اى سخن بگويد او را سركوب مى‌كردند و هرگاه مى‌خواست پيرامون موضوعى نظر بدهد، به او نيشنخند مى‌زدند... و اراده مرد بر اين بود كه او تنها حاكم هر كوچك و بزرگى است و زن در خدمت او جز ابزارى براى برآوردن نيازها و پاسخ گفتن به تمايلات او نيست. امّا بر خلاف آنان، گروهى ديگر با زن به گونه‌اى برخورد مى‌كردند كه گويا زن تمام زندگى است و مرد در برابر او هيچ رأيى ندارد. زن آزادى مطلق دارد و زمام امور به دست اوست...

هر دوى اينها درباره زن ديد افراط و تفريط دارند، و به خطا رفته‌اند، امّا اسلام شخصيّت واقعى و جايگاه طبيعى زن را در جامعه به او داده‌