خداوند وحى كرد كه ما بر آنان تنگ گرفتيم و باران را منع كرديم و خشكسالى شد و روزى‌هاى آنان كم شد، ولى آنان در ميان خود به مهربانى، لطف و همكارى پرداختند و چون من- واللَّه- بخشنده‌ترين بخشندگان هستم و برايم دليلى پيدا شد كه آنان را عذاب نكنم و ويرانشان نسازم، به آنان رحمت آوردم.

با رفتار و گفتار به فرزندانت بياموز كه شرط ايثار و دوستى ديگران اين نيست كه زياد باشد، بلكه مهم آن است كه روحيّه ايثار، انفاق، بخشش و احسان و توجّه به ديگران در انسان نهادينه شود و اين سخن شريف از معصوم در همين زمينه است: «انفاق كنيد، اگرچه نصف خرما باشد...» بهره بردارى از انفاق و ايثار مخصوص ثروتمندان نيست، بلكه عكس آن درست است، زيرا انسان هرچه ثروتش زيادتر شود، بخل او زيادتر مى‌گردد، مگر آنكه خدا او را نگهدارد.

از زن نيز به عنوان همسر خواسته شده است كه در كنار شوهر بايستد و او را به اداى تكاليف خود در برابر فرزندان برانگيزد، تا اينكه عوامل پرورش فرزند كامل شود و اگر فرزند متوجّه غفلت پدر شود، در شخصيّت خود احساس نقص نكند.

رسول خدا صلى الله عليه و آله چه درست فرموده است: «بهشت زير پاى مادران است» و درست گفته است هركه گفته: پش از هر مرد بزرگى، زنى است.