مى‌كنند، زيرا آنان حداقل مى‌توانستند از ورود دستگاههاى انحراف و فرهنگ نااستوار به خانه‌هايشان جلوگيرى كنند.

واقعيّتى كه به چشم مى‌خورد اين است كه مادران- عموماً- به فراهم كردن غذا براى كودكان بيشتر اهمّيت مى‌دهند و هرگاه آنان بيمار شوند، خود را به زحمت مى‌اندازند... در حالى كه اگر اين امر نياز به رسيدگى و پافشارى دارد، اهمّيت به روح و عقل كودك به اهتمام و توجّه بيشترى نياز دارد، زيرا بزرگترين اشتباه اين است كه ما كودكان را بدون عاطفه و عقل بپنداريم؛ كودك از زمانى كه گهواره او را دربرمى‌گيرد اهليّت دريافت تربيت و فراگيرى آموزش را دارد، چنانكه روايتهاى مربوط به تربيت و طلب علم از اهل‌بيت عليهم السلام براين مطلب تأكيد دارند، تا آنجا كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: «ز گهواره تا گور دانش بجوى». اين سخن شريف دعوت آشكار پدران و مادران به اين موضوع است كه آموزش و پرورش فرزندان را بسيار زودتر آغاز كنند.

تنها راهى كه ما براى رويارويى با جريانهاى انحرافى داريم، تربيت خانوادگى صحيح است، زيرا مراكز برنامه‌ريزى و جهت دهى غرب همه فرصتها را از ما گرفته‌اند، از مدرسه، روزنامه، ايستگاههاى صدا و سيما گرفته تا دستگاههاى جهت دهى نو مانند رايانه و نرم افزارهاى آن... در همه اينها فرصت آموزش صحيح را از ما گرفته‌اند، و جز پرورش محيطى و خانوادگى راهى براى ما باقى نگذاشته‌اند و روزى خواهد آمد كه همين فرصت را نيز از ما بگيرند همانطور در كشورهاى خودشان چنين شده است. اين مراكز در تمام امور كوچك و بزرگ زندگى خانوادگى غربى دخالت مى‌كنند تا هر گونه كه خود مى‌پسندند آنها را تربيت كنند و تلاش‌