فرهنگ سالم و سازنده متنفّر مى‌سازيم.

پدران و مادران بايد بدانند كه مشكلات شخصى آنان به طور مستقيم در روان فرزندان منعكس مى‌شود. پس مطرح كردن مشكلات بيرون خانه و يا مشكلاتى كه ربطى به فرزندان ندارد، براى آنها يك تربيت عملى بد محسوب مى‌شود. و معلوم است كه طبيعت انسان از عمل بيشتر تأثير مى‌پذيرد، تا از سخن.

ديگر اينكه ضرورت دارد پدران و مادران در سطح دينى و فرهنگى خود براى فرزندان زمينه‌اى مناسب فراهم كنند كه پاسخگوى خواسته‌ها و آرزوهاى آنان باشد. آنان كه پيوسته به دينار و درهم مى‌انديشند، بدانند كه خوشبختى حقيقى در عمل براى سعادت آخرت- از طريق تقديم فرزندان سالم به جامعه- پنهان و پوشيده است.

در شرايط كنونى ما نياز بيشترى به انقلاب حقيقى در اداره خانواده وپرورش نسل جديد داريم. ما بايد با بسيارى از عادتهاى بد و تقليدهاى كوركورانه حاكم بر جامعه مبارزه كنيم. تقليدهايى كه در ذهن و روان ما جا گرفته‌اند و زاده خطاهاى گذشته و فشارهاى مادى وارد بر ما مى‌باشند كه موجب سقوط جامعه امروزى گشته‌اند. امروزه- در سايه مشكلاتى كه امّتهاى اسلامى به طور عام و جوانان به طور خاص با آنها روبرو هستند- ما به در پرتو آموزشهاى اسلامى ما به برنامه‌ريزى دقيق ترى نياز داريم، تا يك راه درست و نيكو براى پرورش فرزندان خود بيابيم تا اينكه آنان نمونه‌اى از بشريت برتر باشند.