كه در آن نوشت زيادتر از وام اعرابى بود.

سپس به وى فرمود: اين دستخط را بگير و چون به سامرّاء برگشتم ودر برابر كسانى كه دور و بر من جمع شده‌اند اين دستخط را نشان بده و با من به درشتى و غلظت سخن بگوى و مبادا كه از آنچه تو را گفتم سربتابى و با من به مخالفت بر خيزى.

اعرابى گفت: آنچه گفتى مى‌كنم. سپس دستخط را گرفت.

چون امام هادى به سامرّاء رسيد وعدّه بسيارى از ياران خليفه و افراد ديگر در محضر او گرد آمدند، اعرابى نزد آن امام حضور يافت و دستخط را بيرون آورد و آن را مطالبه كرد و همچنانكه امام به او سفارش كرده بود، رفتار كرد. حضرت با نرمى و مدارا با وى سخن گفت و زبان به پوزش گشود و او را وعده داد كه قرض خود را ادا مى‌كند و خاطر او را خوش مى‌دارد. اين ماجرا را به اطلاع متوكّل، خليفه عبّاسى، رساندند و او دستور داد 30 هزار درهم براى امام ببرند.

چون اين مبلغ را به امام رساندند، دست به آنها نزد تا اعرابى آمد، پس به او فرمود: اين مال را بردار و وام خويش ادا كن و بقيه آن را بر اهل و عيال خويش خرج كن و ما را معذور دار، اعرابى گفت: اى فرزند رسول خدا! سوگند به خدا كه من آرزوى گرفتن كمتر از ثلث اين مال را داشتم ولى خداوند داناتر است كه رسالت خويش را كجا بنهد. پس پولها را برداشت و رفت. [1]