زندگى امام هادى عليه السلام‌

در دوّمين روز از ماه رجب سال 212 هجرى، مدينه منوره و قريه (صريا) به پيشواز ولادت نخستين فرزند امام جواد عليه السلام شتافت و موجى از سرور و خوشحالى اين بيت هاشمى را فرا گرفت. پدرش او را به نام جدّش. رضا عليه السلام، و نياى اكبرش اميرالمؤمنين على عليه السلام خواند و كنيه‌اش را ابو الحسن ناميد. القاب با مسمّاى حضرتش از سيما و سيرت بزرگوار و پاك او حكايت مى‌كنند. القاب او عبارتند از: نجيب، مرتضى، هادى، نقى، عالم، فقيه، امين، مؤتمن، طيّب و متوكّل.

چون به شهر سامرّاء منتقل شد و در محلهّ‌اى به نام عسكر مسكن گرفت، عسكرى يا فقيه عسكرى نيز خوانده مى‌شد.

برخى گفته‌اند: شهر سامرّاء را عسكر مى‌ناميدند چون جايگاه ارتش و سپاه بود و از همين رو امام هادى را (عسكرى) مى‌خواندند.

مادرش سمانه غربيه نام داشت. كودك در زير سايه پدرش رشد و نمو كرد وپدرش اورا به دانش امامت مى‌پروريد و هر روز درفشى از علوم ومعارف دينى براى او بر مى‌افراشت و وى را مى‌فرمود كه بدآنها اقتدا كند.