راويان حديث از زبان پدر بزرگوار اين نوزاد نقل كرده‌اند كه فرمود:

اين مولودى است كه در اسلام پر بركت‌تر از او زاده نشده است.

بلى، امام جواد در زمانى پا به عرصه هستى نهاد كه شيعيان با يكديگر به اختلاف برخاسته بودند و تبليغات برخى از مخالفان به دلهاى بعضى از مردم ساده لوح نفوذ كرده بود. در اين برهه تولّد فرزند موعود امام رضا عليه السلام نشانه صدق آن‌حضرت و بطلان عقيده واقفيه شد.

چون امام جواد به دنيا آمد تبليغات و شايعات واقفيه به سرعت رنگ باختند و آنها چونان نمك در ميان موجى خروشان ذوب شدند. تولّد امام جواد سببى شد براى پيروزى حق و اتحاد شيعه و پيروى از حق، پس از اختلافات و تفرقه‌هايى كه پيش آمده بود.

بعلاوه امام رضا همواره مى‌فرمود: فرزندم جانشين من بر شماست.

حال آنكه مردم مى‌ديدند كه آن‌حضرت فرزندى ندارد چون او به دوره كهولت رسيد و دل برخى از هواداران و دوستان ساده انديش او دچار شكّ و ترديد شد، امام جواد به دنيا آمد. بنابر اين ولادت او فرخنده و خجسته بود و شيعيان چون احاديث خود را راست و حق ديدند، بانگ شادمانى سردادند و خداى را سپاس و ستايش گفتند.

دوران كودكى‌

اين‌كودك بزرگوار، چونان گلى كه در دست نسيم پرورش مى‌يابد و مى‌شكفد، تحت رسيدگى و تربيت پدر بزرگوارش قرار گرفت.