مى‌خواند، و دوّم جامه‌اى ديگر و سوّم يك پيراهن. او همچنين وصيّت كرد كه قبر را براى او بشكافند و افزود: اگر به شما گفته شود كه براى رسول خدا لحد گذاشتند، بدانيد كه راست مى‌گويند.

آن‌حضرت وصيّت كرد كه قبرش را به اندازه چهار انگشت بالاتر از سطح زمين آورند و بر آن آب بپاشيد و از اموالش به قدرى وقف كنند كه زنان نوحه‌گر بيست سال در منى نوحه گرى كنند.

چون آن‌حضرت درگذشت، مدينه منوره يكپارچه غرق در شيون و ماتم شد. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود:

«مردى چندين مايل از مدينه دور بود. او در خواب ديد كه به او گفته مى‌شود. برو و بر ابو جعفر [امام باقر] نماز بگزار كه فرشتگان غسلش داده‌اند. آن مرد به مدينه آمد و ديد كه ابو جعفر از دنيا رفته است».

پس از آنكه آن‌حضرت را شستشو دادند و كفن كردند، وى را به قبرستان بقيع آورده در كنار آرامگاه پدرش، امام زين العابدين عليه السلام، و نيز در جوار قبر عموى پدرش، امام حسن مجتبى عليه السلام، به خاك سپردند. [1]

درود خدا بر او باد روزى كه به دنيا آمد و روزى كه مسموم از دنيا رفت و آن روز كه زنده برانگيخته خواهد شد.

سخنان تابناك و اندرزهاى حكيمانه‌

كتابهاى معارف سرشار از سخنان تابناك آن‌حضرت است. زيرا او