[1] - هرگز جز در تشهد نمازش «لا» «نه» نگفت و اگر تشهد چنان نمى‌بود آن «لا» هم به «نعم» «آرى» تبديل مى‌گشت.

[2] - احسان او همه انسانها را در بر گرفته و از اين رو ظلمت رخت بر بسته است و ستم و بيمى وجود ندارد.

[3] - او از خاندانى است كه محبّت ايشان دين، و دشمنى با آنان كفر و نزديكى كردن با آنها دژ و پناهگاه است.

[4] - هيچ بخشنده‌اى به قله كرم و نهايت جود و بخششگرى آنان نمى‌رسد و هيچ قومى هر قدر هم كه بخشش كنند، با ايشان برابرى نتوانند كرد.

[5] - اينان به گاه بحرانهاى سخت، بارانهاى رحمتند و به گاه نبرد، شيران ژيان معركه‌اند.

[6] - سختى معيشت آنان، دستان بخششگرشان را از بخشش نمى‌كاهد و اين گشاده دستى در حالت توانگرى و تنگدستى براى آنان يكسان است.

[7] - بدى و بلا به محبّت ايشان دفع گردد و احسان و نعمت به لطف محبّت ايشان افزونى گيرد.

[8] - در هر آغازى پس از ذكر نام خدا، نام ايشان مقدّم است و هر كلام به نام آنان پايان يابد.