نفر از مسلمانان را بسيج كرد و به رويارويى آنان گسيل داشت. سپاهيان دو طرف در وادى حنين با يكديگر روبه‌رو شدند. در آنجا تنگه‌اى بود كه دشمن پيش از مسلمانان، آن تنگه را به تصرف خود درآورده بود.

وقتى مسلمانان بدان محل رسيدند، سپاه دشمن كه در آن تنگه كمين كرده بود، بر آنان تاخت. در اثر اين حمله، گروهى از مسلمانان گريختند و هرج و مرج درميان لشكريان مسلمان حكمفرما شد. امّا پيامبر ثابت و استوار، برجاى ماند. برخى از مسلمانان نيز در كنار آن‌حضرت باقى ماندند. به تدريج ديگر مسلمانانى كه از ميدان گريخته بودند در نزد آن‌حضرت گرد آمدند و همچون جبهه‌اى واحد بر كفار يورش بردند و صفوف آنان را درهم شكستند.

دشمنان براى تقويت روحيه سپاهيان خود، همه وسايل وزنان خود را نيز به ميدان نبرد آورده بودند، با فرار آنان، مسلمانان به غنايم فراوانى دست يافتند و پيامبر اين غنايم و اموال به دست آمده را در كار تأليف قلوب قريش به كار گرفت. پس از پايان اين جنگ، پيامبر در انديشه بازگشت به مدينه شد.