لَا يَشْعُرُونَ‌ [1].

«از تو به شتاب عذاب را مى‌طلبند، اگر آن را زمانى معين نبود، بر آنها نازل شده بود، و ناگهان و بى آن كه خبر شوند بر آنها فرود خواهد آمد.»

يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمّىً ذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِن قِطْمِيرٍ [2].

«او شب را در روز داخل مى‌كند و روز را در شب و آفتاب و ماه را رام كرد. هر يك تا زمانى معيّن در حركتند. اين است خدا پروردگار شما. فرمانروايى از آنِ اوست، چيزهايى را كه سواى او به خدايى مى‌خوانيد مالك پوست هسته خرما هم نيستند.»

مَا خَلَقْنَا السَّماوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمّىً وَالَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنذِرُوا مُعْرِضُونَ‌ [3].

«ما آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان آن درست جز به حق و در حدّى معين نيافريده‌ايم، و كافران از آنچه بيمشان مى‌دهند اعراض مى‌كنند.»

وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَن تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ كِتَابَاً مُؤَجَّلًا وَمَن يُرِدْ ثَوابَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا وَسَنَجْزِي الشَّاكِرِينَ‌ [4].

«هيچ كس جز به فرمان خدا نمى‌ميرد. مدّت مكتوب است. هر كس خواهان ثواب اين جهانى باشد به او مى‌دهيم و هر كس خواهان ثواب آن جهانى باشد به او مى‌دهيم و شاكران را پاداش خواهيم داد.»

بدين ترتيب مى‌بينيم كه هر چيزى اجلى دارد و خداوند اين اجل را نزد خود مشخّص نموده است. هر جانى اجلى دارد و هر امّتى اجلى و حتّى خورشيد و ماه‌