كردن ديگران و حسادت و دشمنى وامى دارد، و در نتيجه موجب مى‌شود به بسيارى از محرمات شريعت دامن بيالايد. همين گرايش موجب شد پدر ما آدم عليه السلام و همسرش از بهشت اخراج شوند و حال آن كه خداوند بهشت را جايگاه كسانى قرار داده كه از برترى جويى پرهيز كنند:

(تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَايُرِيدُونَ عُلُوّاً فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَاداً وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ) [1]

«اين سراى آخرت را از آنِ كسانى ساخته‌ايم كه در اين جهان نه خواهان برترى جويى هستند و نه خواهان فساد و سرانجامِ نيك، از آنِ پرهيزكاران است.»

در حجّ خدا به ما مى‌آموزد چگونه از اين گرايش شيطانى بپرهيزيم.

3- شهوت جدال: خداوند درباره آن مى‌فرمايد:

(وَكَانَ الْإِنسَانُ أَكْثَرَ شَيْ‌ءٍ جَدَلًا) [2]

«ولى آدمى بيش از هر چيز به جدل برمى‌خيزد.»

خداوند به ما دستور داده در حجّ از گفتن سخن بيهوده بپرهيزيم:

(فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ) [3]