بدين ترتيب حجّ تمتّع فريضه كسانى است كه از راه دور به خانه خدا مى‌آيند، و امتياز حجّ تمتّع اين است كه حاجيان در فاصله ميان احرام عمره و احرام حجّ، از آنچه در حال احرام بر آنان حرام است، بهره مى‌جويند.

قربانى كردن بر شخص متمتّع واجب است و كسى كه توانايى آن را نداشته باشد بايد سه روز در مكّه، و هنگام بازگشت هفت روز روزه بگيرد تا به جاى قربانى ده روز روزه‌اش كامل گردد. امّا كسى كه خانواده‌اش اهل مسجدالحرام باشد، و اطراف آن (به شعاع چهل و هشت مايل به گونه‌اى كه مكّه مركز آن باشد و بدان آمد و شد كند) از قربانى معاف است. و هنگامى كه خداوند مى‌فرمايد: (فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْي) درمى‌يابيم كه بهترين قربانى شتر است، و ميانه آن سر بريدن گاو و حداقلّ آن قربانى كردن يك گوسفند است. و مى‌توان بيش از يك قربانى تقديم كرد چنانكه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله براى خود و حضرت على عليه السلام صد شتر قربانى كرد.

احرام:

1- احرام حجّ بايد در ماههاى مشخّص (شوّال، ذى‌القعده، ذى‌الحجّه) باشد، نيّت در آن شرط است و آن چنين است كه آدمى بر خود فرض كند ترك آنچه را كه بايد شخص مُحْرِم آن را ترك گويد، و اين خود پاسخى است به دعوت خدا در حجّ، زيرا كه خداوند