تفصيل احكام:

اسلام از آن جهت مردم را به ازدواج فراخوانده كه آن را ركنى حياتى مى‌شمرد ولذا آن را مستحب مؤكد مى‌داند كه گاهى به وجوب نيز مى‌رسد، وخداوند تبارك وتعالى در آيات عديده قرآن كريم بر آن تشويق كرده واز حكمت وپاره‌اى احكام آن سخن به ميان آورده است چنانكه پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله وامامان معصوم عليهم السلام نيز در روايات بسيارى بر آن تشويق كرده‌اند كه ما در آغاز بخشى از آنها را آورديم وبه خواست خدا در هر فصل از اين موجز به اندازه لازم باز هم ديگر احاديث وروايات را خواهيم آورد.

قرآن كريم اشاره كرده است كه ازدواج از سنتهاى الهى زندگانى به شمار مى رود وانسان بايد با اين سنت همسويى داشته باشد ونيز اين سنت پاسخى است به مقتضيات فطرت آدمى كه با آن سرشته شده‌است. خداوند در بيان چيرگى سنت «دوئيت» و «زوجيت» بر هر چيز مى فرمايد: (وَمِن كُلِّ شَيْ‌ءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ) [1]؛ «واز هر چيزى دو نوع (نر وماده) بيافريديم، تا مگر متذكر حكمت خدا شويد.»

پروردگار در جارى شدن اين حكم بر انسان به اعتبار آن كه او نيز بخشى از آفرينش است مى‌فرمايد: (وَاللَّهُ خَلَقَكُم مِن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَكُمْ أَزْوَاجاً) [2]؛ «خدا شما را از خاك خلق كرد وسپس از نطفه بيافريد، وبعد از آن شما را جفت.. جفت (مرد وزن) قرار داد.»