5- شرع حرام كرده است كه زن وشوهر از ترس حامله شدن يا از ترس بر كودك شير خوار، با جلوگيرى از همبستر شدن به يكديگر زيان وارد آورند. اين نكته در قرآن آمده وسنت هم آن را تفسير كرده است، در روايتى آمده است كه ابو الصباح كنانى پيرامون اين آيه شريفه (لَا تُضَارَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ) از امام صادق عليه السلام پرسش مى‌كند، وحضرت عليه السلام مى‌فرمايد: «چنين بوده است كه زن شيرده مرد خود را از خويش مى‌رانده ومى گفته: به تو اجازه نمى‌دهم با من همبستر شوى. ترسم كه حامله شوم وفرزند شير خوار خود را بكشم.

و نيز چنين بوده كه زنى مرد خود را به آميزش فرا مى‌خوانده ومرد مى‌گفته؛ من مى‌ترسم با تو همبستر شوم وتو باردار شوى ومن فرزند خود را بكشم، ولذا زن خود را كنار مى‌زده وبا او همبستر نمى‌شده، خداوند نهى كرده از اين كه مردى به زن يا زنى به مرد زيان وارد كند.» [1]

6- يكى از احكام شيردهى. كراهت دايه گرفتن زن زناكار ودختر حرامزاده اوست. از امام كاظم عليه السلام رسيده است كه برادرش على بن جعفر درباره زنى سؤال كرد كه از زنا فرزندى را زائيده است، آيا صلاحيت دايه شدن را دارد؟

حضرت عليه السلام فرمود: «نه خود او شايستگى دايه شدن را دارد ونه دخترش كه از زنا زاده شده است.» [2]

ونيز بر حسب روايت رسيده از امام صادق عليه السلام زن مجوسى نيز