ج- آداب نامگذارى فرزند

1- دين دستور مى‌دهد كودك را پيش از تولد- حتى‌اگر سقط شود- بايد نامگذارى كرد. امير المؤمنين عليه السلام مى‌فرمايد: «پيش از آن كه فرزندتان به دنيا آيد او را نامگذارى كنيد، واگر نمى‌دانيد كه دختر است يا پسر او را به نامهايى بناميد كه هم براى پسر است وهم براى دختر. فرزند سقط شده شما هرگاه در روز قيامت شما را ديدار كند به پدرش مى‌گويد: تو بر من نامى ننهادى در حالى كه پيامبر صلى الله عليه و آله محسن را پيش از تولد نام نهاد.» [1]

2- مستحب است نام، نيكو باشد واين نخستين نيكى است از سوى پدر بر فرزند. در حديثى از ابو الحسن عليه السلام رسيده است:

«نخستين نيكى مرد به فرزندش آن است كه او را به نامى نيكو بنامد، پس هر يك از شما بايد نامى نيكو بر فرزندش نهد.» [2]

در جاهليت عربها فرزندان خود را با نامهاى زشتى مى‌ناميدند، ودليل آن هم مطلبى است كه در روايت احمد بن اشيم به نقل از امام رضا عليه السلام آمده است. اشيم مى‌گويد: به حضرت عليه السلام عرض كردم: چرا عربها فرزندان خود را سگ ويوز پلنگ وپلنگ وامثال آن مى‌ناميدند؟

حضرت فرمود: «عربها مردمان جنگجو بودند وبا اسامى فرزندان خود، دشمنان را مى‌ترساندند، وبردگانشان را فرج، مبارك وخجسته ونظاير آن مى‌ناميدند وبا اين اسامى تيمّن مى‌جستند.» [3]