ونقره واسبهاى ممتاز وچهار پايان وزراعت وكشاورزى در نظر مردم جلوه داده شده است (تا به وسيله آن آزمايش شوند) ولى اينها سرمايه‌هاى زندگى دنياست، (وهرگز نبايد هدف اصلى انسان را تشكيل دهد) وسر انجام نيك (وزندگى جاويدان) نزد خداست.»

از اين آيه استفاده مى‌كنيم كه:

الف- دوست داشتن زن از غرايز اساسى مردم است وكسانى كه با اين دوستى مخالفت ورزند در واقع با فطرت سليم مخالفند.

ب- اين دوستى بايد در محدوده ايمان به خدا وروز رستاخيز باشد ونبايد بر حب مؤمن نسبت به خدا وعمل صالح او غلبه پيدا كند.

ج- آدمى بايد حب آنچه- به طور غريزى- مورد علاقه مى‌باشد را با حب خداوند سبحان جمع كند.

2- (يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُم مِن نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيراً وَنِسَاءً وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبَاً) [1]

«اى مردم! از پرورگارتان بپرهيزيد، آن خدايى كه همه شما را از يك انسان پديد آورد، وهمسر آدم را از او آفريد، واز آدم وهمسرش مردان وزنان فراوانى به وجود آورد، واز خدايى بپرهيزيد كه (در نظر شما عظمت دارد وبه) هنگامى كه مى‌خواهيد چيزى از ديگرى طلب كنيد نام او را مى‌بريد، واز خويشاوندان خود (وقطع پيوند آنها) بپرهيزيد.

خداوند مراقب (اعمال) شماست.»