2- ديه در همه موارد ياد شده در مسأله فوق، تعلّق مى‌گيرد ثابت مى‌شود جز در مورد زن بالغ.

3- در صورت پيش گفته، حتى در زنا شرط آن است كه (افضاء) با دخول صورت گيرد، ودر ثبوت ديه براى زن بالغ (كه با رضايت به اين عمل تن داده) اشكال است، چون خود او اقدام به زيان رساندن به خويش نموده است.

4- انجام دادن (افضاء) با انگشت ونظاير آن ملحق به دخول نيست، اگر چه در آن نيز ديه ثابت مى‌شود.

5- اگر مردى با كامل شدن نه سال سن همسرش، به او دخول كرد ومنجر به (افضاء) وى شد، آن زن بر مرد حرام نمى‌شود، وديه نيز- چنانچه گفته شد- ثابت نمى‌گردد ولى در برخى موارد مراعات احتياط لازم است، و احتياط واجب آن است كه به زن، ماداميكه زنده است، نفقه داده شود.

6- اگر به سبب دخول پيش از كامل شدن نه سال عيب ديگرى غير از (افضاء) پيش آيد مرد بايد ارش (عوض) آن را بپردازد، ونيز چنين است هرگاه با (افضاء) عيب ديگرى نيز پيش آيد كه موجب تعويض يا ديه است، مرد بايد آن را همراه با ديه (افضاء) بپردازد.

7- اگر مرد شك كند كه دختر نه سال را پشت سر نهاده يا خير نبايد دخول كند، زيرا چنين دخترى در حكم غير بالغ است.

8- پس از افضاء همه احكام زوجيت- در صورتى كه او را طلاق ندهد- اعم از حرمت خواهر او بر مرد وساير احكام، جريان مى‌يابد.

9- وجوب دادن نفقه به زن، مادامى كه زنده است با نشوز زن از ميان نمى‌رود، زيرا احتمال آن هست كه اين نفقه از باب نفقه همسر