تفصيل احكام:

الف- عزل مرد:

1- عزل از سوى مرد نسبت به كنيز جايز است حتى اگر زن دائمش باشد.

2- مرد در صورتى مى‌تواند نسبت به همسر آزاد خود، خواه متعه باشد يا نكاح دائم، عزل كند كه در ضمن نكاح شرط كرده باشد.

3- نسبت به زن سالمند يا نازا يا سليطه وبدزبان وزنى كه فرزندش را شير نمى‌دهد نيز مى‌توان عزل كرد، چنان كه در روايت قبل بيان شد.

4- در شرايط عادى عزل جايز است ولى كراهت دارد به ويژه اگر زن راضى نباشد، مگر آن كه مصلحتى دينى يا دنيوى مهمترى در كار باشد همچون ضعف زن، ترسيدن از وفا نكردن به حق زن يا به حق كودك در جوانب مادى ومعنوى كه در اينگونه موارد كراهت ندارد.

5- اگر در عزل زيانى به زن رسد يا مغايرتى با نيك رفتارى داشته باشد اين كار حرام است مگر با راضى كردن زن.

ب- عزل زن:

ظاهراً درباره عزل زن- ممانعت او از اين كه مرد آبش را در رحم وى بريزد- بدون رضايت مرد، وهنگامى كه اين عزل با تمكين واجب زن نسبت به مرد، يا قيموميت مرد به زن، مغايرت داشته باشد حرام است ولى اگر هيچ يك از اينها نباشد دليلى بر حرمت وجود ندارد.

بطور كلى حقوق زن ومرد طرفينى است، زيرا خداوند مى‌فرمايد: