خواستم و او در دادن آب دريغ ورزيد وشرط كرد تنها در صورتى به من آب خواهد داد كه من خود را در اختيار او قرار دهم، پس هنگامى كه تشنگى مرا از پا در آورد، واز مرگ ترسيدم، او به من آب داد، ومن خود را در اختيار او قرار دادم.

امير المؤمنين فرمود: «به خداى كعبه اين همان ازدواج است.» [1]

5- عمر بن حنظله مى‌گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم:

«بازنى به مدت يك ماه ازدواج مى‌كنم، پس او مهر خود را به طور كامل از من مى‌خواهد ومن مى‌ترسم خلف وعده كند. حضرت عليه السلام فرمود: «جايز است آن قدر كه مى‌توانى از مهر نزد خود نگهدارى واگر خلف وعده كرد به قدر خلف وعده از آن بستان.» [2]

تفصيل احكام:

1- مهر در عقد متعه همچون مدت، ركن است وعقد متعه بدون مهر صورت نمى‌پذيرد.

2- مهر بايد مشخص باشد، خواه با عدد يا به پيمانه يا وزن، ومانند يك‌مشت طعام هم كفايت مى‌كند، زيرا اجمالًا مشخص است.

3- مرد بايد همه مهر را هنگام عقد به زن بدهد مگر آن كه بترسد زن به شرط مدت عمل نكند كه در اين صورت ظاهراً مى‌تواند همه يا قسمتى از مهر را پيش خود نگاه دارد، وزن به قدر مدتى كه به آن وفا مى‌كند استحقاق مهر را مى‌يابد ومرد نمى‌تواند از پرداخت آن‌