8- بزنطى به نقل از امام رضا عليه السلام نقل مى‌كند كه فرمود: «دختر باكره جز با اجازه پدرش متعه نمى‌شود.» [1]

تفصيل احكام:

1- در شرايط عادى بر گزيدن همسر موقت همچون بر گزيدن همسر دائم، مستحب است، وملاك بر گزيدن آن هم همان ملاكهاى شرعى است كه عبارت است از پاكدامنى وتقوا واخلاق نيكو وملاكهاى ظاهرى همچون زيبايى، بكارت ونظاير آن.

2- جايز است مرد زنى را متعه كند كه از پاكدامنى او اطلاعى ندارد، پس از آنكه او را آزمايش مى‌كند، به اين طريق كه او را به فحشاء دعوت كند، پس اگر آن زن از پذيرش فحشاء سرباز زد مورد اعتماد است. همچنين از طريق ساير راههاى گزينش وتحقيق.

3- مكروه است زن غير متعهد را متعه كرد، واگر زنى عقد متعه را به رسميت نشناسد متعه كردن او حرام خواهد بود، واگر مردى فاحشه‌اى را با هدف اصلاح او به متعه خود در آورد پاداش الهى خواهد داشت.

4- اگر دختر باكره‌اى اختيار دار خود بود، ظاهر، جواز متعه اوست چنان كه ميتوان او را به عقد دائم نيز در آورد، گرچه احوط ترك اين كار است.

5- اگر پدر اين دختر رضايت داد بدون اشكال مى‌توان او را متعه كرد ولى با عدم رضايت پدرش بنا به احوط جايز نيست به او دخول‌