تباهى كشد وبه جسم زيان وارد آورد.» [1]

6- مستحب است انسان حد وسط، بين اسراف و بخل، را بر گزيند. در تفسير اين حد از امام جعفر صادق عليه السلام رسيده است كه حضرت عليه السلام اين آيه را تلاوت فرمود: (وَالَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذلِكَ قَوَاماً) [2]

وآنان هستند كه هنگام انفاق اسراف نكرده، وبخل هم نورزند، بلكه (در احسان) ميانه‌رو ومعتدل باشند.

راوى مى‌گويد: حضرت عليه السلام مشتى سنگريزه برداشت ودر دست خود محكم گرفت وفرمود: «اين همان تنگ گرفتنى است كه در قرآن خداوند يادآور شده» وسپس مشتى ديگر سنگريزه در مشت گرفت ولى همه آنها را از كف رهانيد وفرمود: «اين همان اسراف است».

وسپس مشتى ديگر سنگريزه در دست گرفت ومقدارى‌از آن را رها كرد ومقدارى نگه‌داشت وفرمود: «اين‌همان قوام وميانه روى است.» [3]

7- مستحب‌است براى خانواده با گشاده دستى عمل شود.

ابو حمزه از امام زين‌العابدين روايت مى‌كند كه فرمود: «پسنديده‌ترين شما نزد خدا كسى است كه بر خانواده‌اش تنگ نگيرد.» [4]

امام رضا عليه السلام مى‌فرمايد: «مرد بايد با گشاده دستى با خانواده‌اش رفتار كند، تا آرزوى مرگ او را نكنند.» [5]