نفقه‌اى بر مرد خود ندارد ونفقه به زنى تعلق مى‌گيرد كه مردش مى‌تواند (در عدّه طلاق) به او رجوع كند.» [1]

تفصيل احكام:

نفقه همسر غير ناشزه، و مُطَلَّقه رجعى، و مُطَلَّقه حامله بدين شرح واجب است:

1- در مقدار نفقه به سطح اجتماعى زن وشوهر نگريسته مى‌شود پس توانگر با تهيدست، وعزيز زاده با جز او متفاوت است ودر هر يك از اينها عرف، ملاك است.

2- مرد، سرپرست خانه است واوست كه چگونگى نفقه را بر حسب مصلحت خانواده مشخص مى‌كند؛ امورى همچون موقعيت خانه، چگونگى خانه، نوع خوراك وچگونگى جامه، اوقات مسافرت ونظاير آن. بهتر آن است كه در اين موارد با همسر وفرزندان رايزنى ومشورت كند وجايز نيست در رفتار خانوادگى از مرز معروف ورفتار پسنديده تجاوز نمايد.

3- در وجوب نفقه، تمكين شرط است، پس اگر همسر، ناشزه وسركش باشد نفقه‌اى براى او تعلق نمى‌گيرد، چنان كه بدون اجازه شوهر به مسافرتى غير واجب وغير ضرورى رود.

4- زن متعه، نفقه‌اى ندارد ونيز زنى كه طلاق بائن گرفته وحامله نيست نفقه‌اى نخواهد داشت، اما زن مطلقه رجعى تا پايان مدت عده، نفقه دريافت مى‌كند.