«إِذَا صَحِبْتَ فَاصْحَبْ نَحْوَكَ، وَلَا تَصْحَبْ مَنْ يَكْفِيكَ، فَإِنَّ ذلِكَ مَذَلَّةٌ لِلْمُؤْمِنِ» [1]

. «دوستى همسنگ خويش برگزين و نبايد همراه كسى شوى كه بر تو انفاق مى‌كند، زيرا اين موجب خوارى مؤمن است.»

ب- به مسافر فرمان داده شده است كه دوستانش كمتر از هفت نفر باشند.

از محمّد بن على بن حسين نقل شده كه گفت: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود:

«أَحَبُّ الصَّحَابَةِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ أَرْبَعَةٌ، وَمَا زَادَ قَوْمٌ عَلى‌ سَبْعَةٍ إِلَّا كَثُرَ لَغَطُهُمْ» [2].

«بهترين دوستان نزد خدا چهار تن هستند، و هيچ گروهى از هفت تن تجاوز نكردند مگر آن كه غوغايشان فزونى يافت.»

ج- و به او دستور داده شده است با دوستان به مهربانى رفتار كند، چون از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله روايت شده كه فرمود:

«مَا اصْطَحَبَ اثْنَان إِلَّا كَانَ أَعْظَمُهُمَا أَجْراً وَأَحَبُّهُمَا إِلَى اللَّهِ أَرْفَقُهُمَا بِصَاحِبِهِ» [3]

. «دو كس دوستى نكردند مگر آن كه با پاداش‌ترين و محبوبترين آن دو نزد خدا، مهربانترين آن دو است به دوستش.»

3- به مسافر دستور داده شده است براى سفرش توشه بردارد كه اين كار از شرافت مرد به شمار آمده است. در حديثى به نقل از امام باقر آمده است كه گفت:

«مِنْ شَرَفِ الرَّجُلِ أَنْ يُطَيِّبَ زَادَهُ إِذَا خَرَجَ فِي سَفَرٍ» [4]

. «از شرف مرد است كه هنگام سفر توشه نيكو برگيرد.»