نيمه آن در آنجا بيتوته كنى، يا از نيمه آن تا طلوع خورشيد، كه بايد با نيّت تسليم در برابر اوامر الهى و تقرّب به او صورت گيرد.

احكام مبيت:

1- واجب است حاجى در طول اين مدّت بدون آن كه تفاوتى در اين كه خواب و يا بيدار باشد در منى‌ بماند.

2- حاجى بايد براى هر شبى كه در منى‌ عمداً بيتوته نكرده يك گوسفند فديه دهد.

3- گروهى هستند كه اگر در منى‌ بيتوته نكنند گناهى نكرده‌اند و كفّاره بر آنها واجب نمى‌شود و ايشان كسانى هستند كه پس از اداى مناسك از مكّه مكرّمه بسوى منى‌ خارج شده‌اند ولى در راه خواب ايشان را ربوده و يا كسانى كه در طول شب در مكّه مكرّمه به عبادت اشتغال داشته‌اند يا كسانى كه معذور بوده‌اند (مانند كسى كه فراموش كرده باشد، يا نداند، يا بيمار و يا پرستار بيمارى باشد) و هر كسى كه مبيت در منى براى او دشوار باشد.

4- حاجيان مستحبّ است در ايام تشريق در منى‌ بمانند و همچنان مستحبّ است اينگونه تكبير گويند:

«اللَّهُ أَكْبَرُ، اللَّهُ أَكْبَرُ، لَاإِلهَ إِلَّا اللَّهُ، وَاللَّهُ أَكْبَرُ، وَللَّهِ الْحَمْدُ، اللَّهُ أَكْبَرُ عَلى‌ مَا هَدَانَا، اللَّهُ أَكْبَرُ عَلى‌ مَا رَزَقَنَا مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ، وَالْحَمْدُ للَّهِ عَلى‌ مَا أَبْلَانَا».

اين شعارِ اهل منى‌ است كه پس از نمازها و در هر زمان و مكانى كه بخواهند آن را سر مى‌دهند.

5- بر كسى كه تا غروب آفتاب روز دوازدهم در منى‌ باقيمانده واجب است كه شب سيزدهم را نيز در آنجا بيتوته كند. همچنين مبيت در شب‌