كه مسائل مفصّل را در كتابى جداگانه بياوريم.

دوم- قرآن كريم مناسك و حكمت و آداب حجّ را با بلاغتى نافذ تبيين مى‌كند و كسى كه در آيات حجّ تَدَبُّر كند، از آن پرتو مى‌گيرد و بينش و بصيرت او در حقايق حجّ فزونى مى‌پذيرد.

خداوند سبحان اين توفيق را به ما داده تا در اين آيات تدبّر كنيم و از نور آن پرتو بگيريم، و حقايقى را بيان داريم كه از آن الهام مى‌گيريم.

اميد آن كه زاير خانه خدا در ابعاد اين آيين مهم از آيينهاى دينش نيك بينديشد.

سوم- سنّت شريف نيز مناسك، علل و فلسفه مناسك حجّ را به گونه‌اى ممتاز روشن مى‌كند كه موجب مى‌شود هدايت و رهيابى ما فزونى يابد. در حديثى مشهور ميان مسلمانان از پيامبر صلى الله عليه و آله روايت است كه فرمود:

«مناسك خود را از من بگيريد». پيامبر صلى الله عليه و آله با مسلمانان حجّ گزارد و گام به گام مناسك آن را به مسلمانان آموزش داد، تا جايى كه ايشان پاره‌اى از مناسك را در حالى انجام مى‌داد كه سواره بود تا همه او را ببينند وصدايش را بشنوند. حضرت صلى الله عليه و آله پس از مسجد شجره سواره لبّيك گفت تا همه مسلمانان صداى او را بشنوند و در عرفات سواره وقوف كرد وسواره به طواف پرداخت.

از همين رو پيش از هر چيز، حجّ پيامبر صلى الله عليه و آله را بيان داشتيم، و قبل از بيان احكام هر يك از اعمال حجّ، برخى از احاديث را برگزيديم كه با آن‌پيوند دارد، تا شخص حاجى مستقيماً از احاديث پيامبر صلى الله عليه و آله واهل‌بيت عليهم السلام به احكام حجّ آگاهى يابد.

چهارم- ما از ديگر احاديث شريف در آداب سفر حجّ و آداب روابط اجتماعى، و نيز از تجربيات كارشناسان امور مربوط به حجّ و تجربيات‌