«قسم به عزّت و جلال و كبريا و نور و برترى و بالائى جايگاهم، هيچ
بندهاى خواسته خود را برخواسته من مقدّم ندارد مگر اينكه امرش را بر او پراكنده
كنم، ودنيا را برايش مشكل گردانم، و قلبش را به دنيا مشغول سازم، و از دنيا چيزى
به او ندهم مگر آنچه برايش مقدّر كردهام، و قسم به عزّت و عظمت و نور و برتى و
رفعت جايگاهم، هيچ بندهاى خواسته من را بر خواسته خود مقدّم ندارد مگر اينكه
بوسيله فرشتگانم حفظش كنم، و آسمانها و زمين را در روزيش كفالت دهم، و از پس تجارت
هر تاجرى به سود او باشم، و دنيا- اجباراً- به او رو كند.»
خودآرايى به فروتنى، بردبارى و انصاف
اعمال انسان، آئينه صفات نفسانى، و نشان دهنده اخلاق و خصلتهاى درونى
اوست. اگر انسان، دلپاك، صفاى نفس و اخلاق نيك داشته باشد، اعمال او نيز پاك و
سيرت او نيز نيك خواهد بود. خداوند سبحان فرموده است:
«سرزمين پاكيزه، گياهش به فرمان پروردگار مىرويد امّا سرزمينهاى
بد طينت و شوره زار جز گياه ناچيز و بىارزش از آن نمىرويد.»
از اين رو شايسته است كه انسان همواره متوجّه خود بوده و نفس خود را
آراسته و پيراسته سازد، زيرا بسيار زياد است گناهانى كه صرفاً بخاطر بداخلاقى از
انسان صادر مىشود، و از گناهى توبه نكرده كه مرتكب گناه ديگر مىگردد، تا آن موقع
كه خداوند به او توفيق دهد ونفس