رسد خمس آن خاص خدا و رسول و خويشان اوست.» پرسيدند و به امام گفتند: آنچه خاص خداست به چه كسى مى‌رسد؟

فرمود: به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و آنچه به پيامبر رسد به امام عليه السلام خواهد رسيد.

به او گفتند: اگر مشاهده شد دسته‌اى بيش از دسته ديگرى از لحاظ كمّيت و تعداد باشد، چگونه با آن عمل خواهد شد؟

فرمود: به اختيار امام است، اگر پيامبر بود چگونه عمل مى‌كرد؟

آيا هر آنچه خود صلاح مى‌دانست، به آن عمل نمى‌كرد؟ همانا امام مى‌تواند انجام دهد. [1]

احكام‌

1- فريضه خمس به دو بخش تقسيم مى‌گردد، قسمتى سهم امام عليه السلام است كه در عصر غيبت اين خمس به نيابت از امام به فقهاى عادل كه به نيابت از امام معصوم امور مؤمنين را بر عهده دارند، مى‌رسد. سهم دوم خمس به نيازمندان از سادات يتيم و يا فقير و كسانى كه در راه سفر بازمانده‌اند، مى‌رسد.

2- فقيه مى‌تواند بر حسب شناخت و بصيرت خود در سهم امام دخل و تصرّف نمايد تا در انجام اقامه فرايض الهى و اجراى سنّت پيامبر و ابلاغ رسالت خدا و اداره امور مؤمنين و حل و فصل مشكلات سادات، خرج كند، و چنانچه يكى از آنان نيازمند بود و سهم سادات نتواند نيازهاى او را برآورده كند، مى‌تواند از سهم امام‌