روى زمين هستند لذا نيمى از خمس به آنان بعنوان داشتن سمت‌هاى الهى باز مى‌گردد تا صرف امور عام امّت كه بر آن اشراف دارند، گردد.

ج: نيمى ديگر از خمس به (ذى القربى‌) يعنى خويشان كه سادات اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله هستند باز مى‌گردد، البتّه اين قسمت از خمس به نيازمندان آنان از افراد يتيم، مسكين (فقير) و در راه سفر ماندگان بايد خرج شود.

برداشت ما از تفسير اين آيه يكى از وجوه تفسير است، در حاليكه تفسيرهاى ديگرى وجود دارد، و همه آنها به اين نتيجه مى‌رسد كه بايد خمس را به سهم امام و سهم سادات تقسيم كرد. و همه تفسيرهاى اين آيه براساس احاديث شريفه استوار است كه جاى هيچ شك نگذاشته بلكه قطعى و به يقين رسيده است.

حديث شريف‌

1/ قاضى ابن برّاج چنين مى‌گويد:

تقسيم خُمس از ديدگاه ما بر شش قسمت مى‌باشد، كه خداوند چنين دستور داد كه سهمى از آن خدا و سهم ديگر براى پيامبر، و اين دو سهم با سهم ذى القربى (خويشان) براى جانشين پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌باشد كه بر خود و اهل بيت خود از بنى هاشم مصرف مى‌شود، و سهمى براى يتيمان و سهمى براى فقرا و سهمى براى در راه سفر ماندگان (ابن السبيل) كه تمامى از اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله مصروف مى‌دارد، و ديگر مردم را اينان شريك نمى‌كند زيرا خداوند صدقه‌هاى واجب را بر ديگر مسلمانان فقير و يا در راه سفر مانده جائز