تعيد الصلاة تلك اليومين التي تركتها، لأنّها لم تكن حائضاً، فيجب أن تقضي ما تركت من الصلاة في اليوم واليومين، وإن تمّ لها ثلاثة أيام فهو من الحيض وهو أدنى الحيض» [1].

«اگر زن در روزهاى قاعدگى خود خون ببيند، نماز را ترك كند، پس اگر سه روز ادامه يافت او حايض است، امّا اگر بعداز يك يا دو روز، جريان خون قطع شد، غسل كند و نماز بگزارد و از آن روزى كه خون ديده تا ده روز ديگر، منتظر بماند، پس چنانچه در طول آن ده روز، بعداز روز اوّلى كه خون ديده، باز هم يك يا دو روز ديگر هم خون ببيند وجمعاً سه روز شود، آن خونى كه در اوّل ديده با خونى كه پس از آن در طول ده روز ديده، همگى حيض است، امّا اگر ده روز گذشت و خون نديد، پس آن يك يا دو روزى كه در ابتدا خون ديده، حيض نيست، بلكه يا از جهت بيمارى بوده، يا زخم داشته و يا از درون بوده است، و دراين صورت بر او واجب است كه قضاى نماز آن دو روزى را كه نخوانده بجا آورد، كند زيرا او حايض نبوده، و واجب است آنچه را در يك يا دو روز ترك كرده قضا نمايد، ولى اگر سه روز را كامل كرده باشد خون حيض است و اين كمترين مدّت حيض مى‌باشد.»

احكام‌

شرط پنجم اين است كه خارج شدن خون به مدّت سه روز استمرار عرفى داشته باشد:

1- از آنجا كه خون حيض به طور مستمر جريان ندارد بلكه گاهى براى چند ساعت، توقّف پيدا مى‌كند، آن روزهايى كه زن هر چند