دوّم- زمين‌

قرآن كريم:

(... وَإِن كُنتُمْ جُنُباً فَاطَّهَّرُوا وَإِن كُنتُم مَرْضَى‌ أَوْ عَلَى‌ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنكُم مِنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيداً طَيِّباً فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُم مِنْهُ مَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِن حَرَجٍ وَلكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ) [1]

«... واگر جنب باشيد، خود را بشوئيد (و غسل كنيد) و اگر بيمار يا مسافر باشيد، يا يكى از شما از محل پستى آمده (/ قضاى حاجت كرده) يا با زنان تماس گرفته (و آميزش جنسى كرده‌ايد) و آب (براى وضو يا غسل) نيابيد، با خاك‌پاكى تيمّم كنيد، واز آن بر صورت ودستها بكشيد.

خداوند نمى‌خواهد مشكلى براى شما ايجاد كند؛ بلكه مى‌خواهد شما را پاك سازد و نعمتش را بر شما تمام نمايد، شايد شكر او را بجا آوريد.»

حديث شريف:

1- از امام صادق عليه السلام روايت شده درباره مردى كه بر محلّ ناپاك قدم مى‌گذارد، سپس به مكان پاكى قدم مى‌گذارد، فرمود: