احكام‌

1- آبى كه انسان با آن وضو مى‌گيرد و صورت و دستانش را مى‌شويد، پاك است و پاك كننده، هم نجاست را برطرف مى‌كند و هم حدث را رفع مى‌نمايد، و كسى ديگر مى‌تواند با آن وضو نمايد.

2- آبى كه انسان با آن غسل مستحبّى مى‌كند، به اجماع فقها، پاك است و پاك كننده، هم نجاست را برطرف مى‌كند و هم مى‌توان با آن وضو و غسل كرد.

3- آبى كه شخص با آن غسل جنابت ومانند آن از ديگر غسلهاى واجب انجام مى‌دهد نيز پاك است و پاك كننده نجاست، البتّه بشرطى كه نجاست به آن نرسيده باشد.

4- آبى كه شخص جنب با آن غسل كرده، نبايد در وضو و غسل استفاده شود. بلكه بنابر احتياط واجب غُساله هر غسل واجب ديگر نيز همين حكم را دارد. امّا اگر او با آبى كه در يك گودال يا حوض، جمع شده، غسل كند و آن آب در هنگام غسل دوباره به آن گودال يا حوض بازگردد، اشكال ندارد و مى‌توان از آن براى غسل و وضو استفاده كرد ولى بهتر اين است كه در صورت وجود آب ديگر از آن اجتناب شود.

همچنين اشكال ندارد كه قطره‌هايى از آبى كه با آن غسل مى‌كند، در آبى كه از آن غسل مى‌نمايد بريزد.