ايمن بودن از نجاست دراين آب نامعلوم است. شرط ايمن بودن از نجاست، اين استكه به منبع متّصل باشد و يا خود به اندازه كُرّ باشد.

10- اتّصال آب جارى به منبع، هر چند به صورت ترشّح يا چكيدن متوالى و انبوه، بايد استمرار و ادامه داشته باشد و اگر به هر طريقى اتّصال آن قطع گردد، آب راكد تلقّى مى‌شود و چنانچه كمتر از كر باشد، حكم آب قليل را پيدا مى‌كند.

3- آب چاه‌

حديث شريف:

1- امام رضا عليه السلام فرمود:

«ماء البئر واسع لا يفسده شي‌ء إلّاأن يتغيّر به» [1]

. «آب چاه، گسترده و فراوان است، چيزى آن را فاسد ونجس نمى‌كند مگر اينكه به واسطه آن تغيير يابد.»

2- ابوبصير مى‌گويد: از امام صادق عليه السلام پرسيدم درباره چاهى كه از آن آب نوشيده و وضو گرفته مى‌شود و لباس با آن شسته مى‌شود و با آن خمير مى‌كنند سپس معلوم مى‌شود كه در آن حيوان مرده‌اى بوده است. امام فرمود:

«لا بأس، لا يُغسل منه الثوب، ولا تعاد منه الصلاة» [2]

. «اشكال ندارد. جامه‌اى كه با آن آب شسته شده، دوباره شسته نمى‌شود و نمازى كه با وضوى آن خوانده شده اعاده نمى‌گردد.»