سيراب گردد، يا از آب باران استفاده كند، زكات آن يك دهم كامل است.»

3- امام صادق عليه السلام فرمود:

«اگر از آب باران و رودخانه سيراب گردد يا با ريشه‌هاى خود آب بكشد، زكات آن يك‌دهم است، امّا اگر با شتر آب كش يا چرخ آب كشى و دلو، آبيارى گردد، زكات آن نصف يك‌دهم (/ يك بيستم) است. گفتم: زمين‌هاى ما با دلو و چرخ آب كشى آبيارى مى‌شود سپس آب زياد مى‌شود و با آب جارى و روان، آبيارى مى‌گردد.

فرمود: آيا زمين‌هاى شما چنين است؟ گفتم: بلى. فرمود: زكات آن نيم و نيم است يعنى نصف زمين شما زكاتش نصف يك‌دهم، ونصف ديگر زكاتش يك‌دهم است.» [1]

4- على بن جعفر مى‌گويد از برادرش امام موسى بن جعفر عليه السلام پرسيد درباره باغى كه محصول آن فروخته نمى‌شود و اگر فروخته شود، مال زيادى مى‌شود. آيا زكات آن واجب است؟ فرمود:

«لا

، إذا كانت تؤكل» [2].

«اگر ميوه آن خورده مى‌شود زكات ندارد.»

5- محمّد بن خالد برقى مى‌گويد: به امام ابوجعفر دوّم عليه السلام نوشتم: آيا جايز است در زكات گندم و جو و طلا، قيمت آن به درهم داده شود، يا اينكه زكات هر چيز بايد از خود آن داده شود؟ فرمود:

«أيّما تيسَّر يخرج» [3].