مقدّمه‌

الحمد للَّه‌ربّ العالمين، وصلّى اللَّه على محمّد وآله الطاهرين‌

خداوند بندگانش را به عدالت و نيكوكارى دستور داده است. عدالت آن است كه حقوق مردم را پرداخت نمايى، امّا احسان ونيكوكارى آن است كه بيشتر از آن را بدهى يعنى سهم معيّنى از آنچه را خداوند به تو داده است انفاق نمايى. خداوند اين نوع انفاق را، در جهت مصرف براى فقرا و بينوايان و امور عمومى جامعه، واجب قرار داده است.

اگرهمه مردم‌به اين وظيفه واجب‌يعنى انفاق در راه خداعمل‌كنند، جان و روان آنان پاك مى‌شود و اموال و دارائى آنان، بركت و رشد مى‌يابد و هيچ فقيرى در جامعه آنان باقى نمى‌ماند.

اگر من و تو براى احسان و انفاق، توفيق پيدا كنيم، مى‌توانيم بسيارى از خلأهاى اجتماعى را پر كنيم و بسيارى از مشكلات را حل نمائيم، به علاوه اينكه روح خود را از حرص و بخل، پاك ومال خود را از شائبه آلودگى به حقوق مردم تصفيه كرده‌ايم، و موجبات رشد اقتصادى خود را در دنيا و پاداش نيك را در آخرت فراهم نموده‌ايم.

دراين شماره از سلسله «الوجيز في الفقه الاسلامي» يكى از مهمترين واجبات دينى بيان شده است كه عبارت است از فريضه زكات؛ همان‌