خداوند بزرگتر و مهم‌تر از هر چيزى است.» و همچنين فرموده است: (وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي) [1] «نماز را براى ياد من برپادار.» و همچنين فرموده است: (قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى‌* وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى‌) [2] «به يقين رستگار شد كسى كه خود را پاك ساخته است* و نام پروردگارش را ذكر كرده و نماز خوانده است.»

در قرآن مجيد آمده است:

(الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَاماً وَقُعُوداً وَعَلَى‌ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ) [3].

«همانها كه خدا را در حال ايستاده و نشسته و آنگاه كه بر پهلو خوابيده‌اند ياد مى‌كنند و در اسرار آفرينش آسمانها و زمين مى‌انديشند و مى‌گويند پروردگارا! اينها را بيهوده نيافريده‌اى منزّهى تو! ما را از عذاب آتش نگاه دار.»

نماز چون ذكر و ياد خدا است، در هيچ حالى نبايد ترك شود و تا انسان زنده است بايد آن را برپا دارد. قرآن مجيد مى‌گويد:

(وَجَعَلَنِي مُبَارَكاً أَيْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَادُمْتُ حَيّاً) [4].

«و مرا هرجا باشم، وجودى با بركت قرار داده و تا زمانى كه زنده‌ام مرا به نماز و زكات توصيه كرده است.»

در جاى ديگر مى‌گويد:

(إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ