مقدّمه‌

بسم الله الرحمن الرحيم‌

الحمد للَّه‌ربّ العالمين، وصلّى اللَّه على محمّد المصطفى و آله الهداة المرضيّين، واللعنة على اعدائهم اعداء الدين.

و بعد:

در ميان عباداتى كه به وسيله آنها به خداوند سبحان، تقرّب مى‌جوييم، عبادتى مهم‌تر و ارجمندتر از «نماز» نيست. نماز «ستون دين» و «معراج مؤمن» است. نماز تنها عبادتى است كه ما به طور مستمرّ و در اوقات مختلف شب و روز و در هر موقعيّتى، آن را بجا مى‌آوريم و در هيچ شرايطى حتّى در موقعيّتهاى بسيار دشوار مانند: حالت غرق شدن يا در هنگام جنگ، ترك نمى‌شود و در هر حال واجب است. مگر نه اين است كه انسان در هنگام مشكلات و گرفتاريها، توجّهى بيشتر و افزونتر به خدا پيدا مى‌كند؟ پس بايد نماز بگزارد تا پروردگار در سختى‌ها، او را يارى كند.

بدين جهت، در ميان احكام دينى، «فقه نماز» از واجب‌ترين امورى است كه براى مسلمان شايسته است آن را فرا بگيرد و بياموزد، و بسيار جفا، بلكه ستم است كه انسان براى يك عمر طولانى نماز بخواند امّا نماز