الف- براى كسى كه به نماز جماعت مى‌پيوندد، اذان واقامه جماعت كفايت مى‌كند، چه خود، اذان واقامه را شنيده باشد يانشنيده باشد، يادر هنگام اذان واقامه حاضر باشد يا نباشد.

ب- كسى كه در مسجد بطور منفرد نماز مى‌خواند، به اذان واقامه جماعت اكتفا مى‌كند در صورتيكه قبل از متفرق شدن صفوف جماعت، به نماز شروع كرده باشد.

ج- اگر اذان واقامه ديگرى را بطور كامل بشنود يا اذان و اقامه ديگرى را به قصد اذان واقامه وبدون تغيير عبارات آن، بازگو كند، كفايت مى‌كند.

8- در صحت اذان واقامه ومترتب شدن ثواب بر انجام آن دو، شرايط ذيل لازم است:

اوّل- نيت، يعنى هدف شخص از اذان واقامه، تقرب به خدا وامتثال اوامر او باشد. البته اين شرط در اذان نماز است اما در اذان اعلام، قصد قربت شرط نيست.

دوم- عقل وايمان؛ يعنى اذان واقامه از شخص ديوانه وغير مؤمن صحيح نيست. پس در جماعت به اذان واقامه آن دو نمى‌توان اكتفا كرد وهمچنين اگر اذان واقامه ديوانه يا غير مؤمن را بشنود، نمى‌تواند به آن اكتفا كند. اما بلوغ شرط نيست وبه اذان كودك مميز هم مى‌توان اكتفا كرد.

سوم- ترتيب؛ يعنى اول بايد اذان وبعد اقامه بگويد وهمچنين فصلها و جملات اذان واقامه را به ترتيبى كه قبلا ذكر شد بخواند.

چهارم- موالات بين اذان واقامه وبين فصلهاى آن دو وبين اذان‌