1- تحوّلات زندگى اين عصر در بسيارى از كشورها زنان را به ايفاى نقش در عرصه كار وتلاش كشانيده، حال آنكه بيشتر اوقات وظايفى چون باردارى وشيردادن به فرزندان وتربيت ايشان، با كار زنان تعارض مى يابد. از همين رو بايد قوانين واحكامى در حمايت زنان از دشوارى هاى كار بيرون از خانه پيش بينى كرد كه در آنها فرصت بيشترى براى توجه به شؤون زنانه، به ويژه توجّه به عفّت وظرافت ولطافت زنانه به زنان داده شود، زيرا زنان چون گياهان خوشبويند، نه چون مردان، قهرمان.

2- بايد به آموزش وآگاه سازى زنان با محوريت فطرت لطيف ووظايف همسر بودن ايشان توجه كرد زيرا فرهنگ حاكم بر زنان امروز، فرهنگى مردانه است. به عنوان نمونه اهمّيت دادن به دروسى چون رياضيات ويا جغرافيا در مدارس دخترانه بيش از اهتمام به آموزشهاى مرتبط با دوران باردارى وشيردهى وتربيت فرزندان است. در واقع اتخاذ چنين روشهايى با نقش بنيادين زن ناسازگار وچه بسا ستمى آشكار برايشان محسوب شود.

3- برانگيختن غريزه جنسى دختران بدون اشباع آن از راههاى مناسب، يكى از بدترين منكرات شايع درجامعه مى باشد. از اين رو ما بايد از بروز انگيزشهاى اينچنينى كه از راه داستان ورمان، فيلم ويا از رهگذر اختلاط دختران وپسران يا رفت وآمدهاى بى مورد زنان در كوى وبرزن ومانند اينها رخ مى دهند، جلوگيرى كنيم.

4- معمارى امروزين كه يكى از پديدارهاى فرهنگ سهل انگارانه مدرن است، آزادى زنان را در خانه خود از ايشان سلب كرده است. اين در حالى است كه خانه آخرين پناهگاه زنان به شمار مى آيد ودر اسلام احكام وآداب فراوان وارزشمندى براى فراهم آمدن امنيت زنان در خانه پيش بينى شده است. احكامى چون حرمت داشتن خانه ها، وارد شدن به خانه ها پس از گرفتن اجازه وآشنايى دادن وداخل نشدن به اتاقهاى مخصوص خواب حتّى توسط اهل خانه آن هم براى اينكه زنان در خلوت خود از آزادى كافى برخوردار شوند ورعايت حجاب شرعى، همه وهمه از جمله اين احكامند.